Monday, July 30, 2012

میدان نقش جهان / Naqsh-e Jahan Square, Isfahan, Iran



میدان نقش جهان در تاریخ ۸ بهمن ۱۳۱۳ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد و در اردیبهشت ۱۳۵۸ جزء نخستین آثار ایرانی بود که به‌عنوان میراث جهانی یونسکو نیز به ثبت جهانی رسید.

...

بناهای تاریخی موجود در میدان نقش جهان شامل عالی‌قاپو، مسجد جامع عباسی، مسجد شیخ لطف‌الله و سردر قیصریه است. علاوه بر این بناها دویست حجره دو طبقه پیرامون میدان واقع شده‌است که عموما جایگاه عرضه صنایع دستی اصفهان می‌باشند.



Naqsh-e Jahan Square (Persian: میدان نقش جهان Maidān-e Naqsh-e Jahān; trans: "Image of the World Square"), known as Imam Square (میدان امام), formerly known as Shah Square (میدان شاه), is a square situated at the center of Isfahan city, Iran. Constructed between 1598 and 1629, it is now an important historical site, and one of UNESCO's World Heritage Sites. It is 160 meters wide by 508 meters long[1] (an area of 89,600 m2). The square is surrounded by buildings from the Safavid era. The Shah Mosque is situated on the south side of this square. On the west side is the Ali Qapu Palace. Sheikh Lotf Allah Mosque is situated on the eastern side of this square and the northern side opens into the Isfahan Grand Bazaar. Today, Namaaz-e Jom'eh (the Muslim Friday prayer) is held in the Shah Mosque.

The square is depicted on the reverse of the Iranian 20,000 rials banknote

Friday, July 20, 2012

پیج فیسبوک - Facebook fanpage

https://www.facebook.com/#!/pages/Visit-Iran-Official-Website/147315071945825  Our  Facebook fanpage has updated with new Image album of  Golestan Royal Palace. پیج فیسبوک ما با آلبوم عکس های کاخ سلطنتی گلستان به روز شده است . میتوانید با استفاده از لینک به پیج بروید.

Sunday, June 24, 2012

Gallery has updated with new pictures from all around Iran - صفحه گالری با عکس های جدیدی از سراسر ایران به روز رسانی شد.

Sunday, June 3, 2012

درباره مرتضی محجوبی

مرتضی محجوبی، (۱۲۷۸ تهران - ۱ فروردین ۱۳۴۴) نوازنده پیانو ایرانی است که یکی از بنیان گذاران موسیقی ملی ایران به حساب می‌آید.او سالها تکنواز پیانو در برنامه گلهای رنگارنگ بود.مرتضی محجوبی در محافل هنری ایران به نام مرتضی خان و یا مرتضی خان محجوبی معروف است.

 

زندگینامه

مرتضی محجوبی فرزند عباسعلی، معروف به ناظر، سال ۱۲۷۸ در تهران متولد شد.بودن پیانو در منزلشان و آشنایی مادرش فخرالسادات با آن، وی را به سوی این ساز کشید.
او برای تعلیم موسیقی به حسن خان هنگ آفرین معروف به حسین خان "ر" سپرده شد.در ده سالگی هنگام کنسرت عده‌ای از هنرمندان در سالن سینما فارووس، آواز عارف قزوینی را با پیانو همراهی کرد.مرتضی به زودی سرآمد نوازندگان پیانو در زمان خود شد.

اهمیت کار محجوبی، در این است که با سازی کاملا اروپایی، موسیقی ایرانی را به خوبی می‌نواخت.این نحوه ی نوازدگی خاص خود او بود، و دقیقا تاثیر یک ساز صدرصد اصیل و سنتی را در شنونده باقی می‌گذارد.بدین ترتیب محجوبی یکی از پایه گذاران موسیقی ملی ما به حساب می‌آید. وی علاوه بر نوازندگی، چندین تصنیف و پیش درآمد و رنگ تصنیف کرده‌است.تصنیفهایش پلی است میان تصنیفهای عارف قزوینی و علی اکبر شیدا و تصنیفهای زمانه اش، در کارش آثار قدما را مد نظر داشت ولی اثر خود را به صورتی جامع تر ارائه می‌داد.در این زمینه کافی است به تصنیف معروف او " من از روز ازل دیوانه بودم" که با صدای غلامحسین بنان خوانده شده اشاره شود. لازم به ذکر است که مصرع اول شعر "من از روز ازل دیوانه بودم" را خود مرتضی خان محجوبی سروده و باقی شعر از رهی معیری می‌باشد.
مرتضی محجوبی نت نمی‌دانست، ولی برای خود نتی اختراع کرده بود که بی شباهت به خط سیاق نبود (خط سیاق علاماتی است در قدیم برای ثبت کردن وزن اجناس یا ارقام پول با کار می‌بردند) پرویز یاحقی هنرمند گرامی به شاپور بهروزی در اینباره گفت: "آهنگی در دستگاه شور ساخته بودم، به نام "ای امید دل من کجایی" که از گلهای رنگارنگ ۱۷۲ پخش شد.هنگامی که به همه ی اعضای ارکستر نت این تصنیف را برای اجرا دادم مرتضی محجوبی از من خواست، آهنگ تصنیف را با ویلون بنوازم و او آنرا با علایم ویژه ی خود پشت قوطی سیگار همای خود نوشت و عجب این بود که این آهنگ را همان مرتبه اول از همه ی اعضا ارکستر بهتر و درست تر نواخت.

سبک نوازندگی

او را در نوازندگی پیانو، می توان یک نابغه دانست چراکه کوک کردن پیانو مدت زمانی وقت می‌گیرد ولی مرتضی خان به هر پیانویی در هر محفلی می‌رسید در یک چشم بهم زدن آن را کوک می‌کرد و آنگاه شروع به نواختن می‌کرد. نوازندگیش به قدری شیرین و دلچسب بود که حدی بر آن متصور نیست. وی از جمله نخستین نوازندگانی بود که به دعوت کمیسیون موسیقی رادیو در هنگام افتتاح رادیو به جمع نوازندگان پیوست و به سرپرستی دسته ی دوم ارکستر رادیو منصوب شد.مرتضی خان سالها تکنواز پیانو در برنامه گلها بود و پیانوی مرتضی رونق و رنگ و بوی دیگری به موسیقی گلها می‌داد.
پیانوی مرتضی محجوبی همراه با آواز بنان از نمونه‌های عالی موسیقی آوازی ایران است، زیرا صدای غلامحسین بنان دارای حالت و کیفیتی خاص بود که پیانوی مرتضی خان نیز همان حال و هوا را داشت به ویژه اگر اشعار آواز هم از رهی معیری می‌بود.[۳]
فریدون مشیری شعری در این باره سروده است :
یاد باد آن همدلی، آن همدمی، آن همرهی
ســـاز محــجـوبی و آواز بنـــان، شـعر رهی

بهترین نوازنده

غلامحسین بنان از وی به نام "مرتضی پیانو" یاد می‌کند و در پاسخ گزارشگر، مرتضی محجوبی را بهترین نوازنده موسیقی ایران می‌نامد.
روح الله خالقی در این زمینه می گوید: وی نوازنده ی منحصر به فردی است که آواز ها و نغمات ایرانی را به روش مطلوب و با شیوه ی دلپسند در روی پیانو می زند.وقتی نوای سازش از بلند گوی رادیو شنیده می شود، بی اختیار همه ی شیفتگان موسیقی ایرانی را مجذوب می کند.[۵]۱

درگذشت ‌‌‌‌‌‌

 
مرتضی خان محجوبی اول فروردین ماه ۱۳۴۴ در سن ۶۵ سالگی در گذشت.پیکر وی در مقبره ی ظهیر الدولبه  خاک سپرده شد. وی وصیت کرده بود که پس از مرگش مرد حنجره طلایی اکبر گلپایگانی بر مزارش آواز بخواند که او هم این کار را انجام داد.

آرامگاه وی در گورستان ظهیرالدوله، که به دلیل بی‌توجهی رو به‌ تخریب است.

Friday, November 25, 2011

Vigen Derderian's biography


Vigen or Viguen, born Vigen Derderian (November 23, 1929 - October 26, 2003), known as "Sultan of Pop" and "Sultan of Persian jazz", was a hugely popular Iranian pop music singer and actor. He is famous throughout the Near East.
Vigen was of Armenian ethnicity and during his era, some Iranian artists wanted to be associated with him, among them the country's most established top female singers, Delkash, Pouran and Elaheh.
The legendary Vigen Derderian worked with the best Iranian songwriters and composers, who realized they had to cater for a new youth market, and performed some of his country's most memorable songs.

Early life

Born into a relatively poor family of 8 children in the western Iranian city of Hamadan, Vigen was brought up by his older brother, after his father died when he was seven.
During the second world war, his family moved to the northern city of Tabriz then under invasion of the soviet army. He bought his first guitar from a soviet soldier.
Later on he was widely listening to Italian and Spanish singers and using and modifying their music to perform with Persian lyrics.
His brother Karo Derderian was a poet, the Lalaii lyrics were written by him.

 Artistic rising
By 1951, Vigen had got his first job, performing at the Café Shemiran. One night, a national radio producer heard him, with the result that his first song, Moonlight, was broadcast on Tehran radio - and became an instant hit. More than 600 songs were to follow during his long career. Some of them, such as Red Rose, Rival, and Rain, have become classic Iranian popular songs.
Considered by some fans as the Elvis Presley of Iran, Vigen's good looks and tall, fine physique added to his appeal as Iran's first male pop star - especially among women at a time when ideas of emancipation were taking hold in the 1950s and 60s. He was also one of the first Iranian entertainers to perform with a guitar.

 Important works
His works were very popular among Iranian people at the time, some of his songs became iconic/folkloric songs in the culture. In 1950's he used to listen to the international music and reproduce them using lyrics written by best writers of the time like Parviz Vakili. Works Solenzara are available in the internet.
Most of his works remained in Iranain culture as folkloric, including: Baroon Barooneh, Mahtab, Asbeh Ablagh, Lalaii, Raghib, Deleh Divaneh.
He celebrated the 50th anniversary of his career at the Hollywood Palladium in Los Angeles in February 2001.

 Movies
He was discovered by the Iranian director Samuel Khachikian and his first role was in the movie "Chaharrahe Havades (Crossroads of Coincidence)" in 1955.
His other movies: "Zalembala" (1956, Siamak Yasami), "Tappeheh Eshgh" (1960, Khachikian), "Arshin Malaln" and "Cheshmeh Oshagh" (1960, Samad Sabahi),"Atash Khakestar" (1961, Khosro Parizi), "Arooseh Darya" (1965, Arman)
He later on founded a company named "Vigen film", but did not pursue the enterprise.
Vigen died on October 26, 2003 from cancer and is buried at Pierce Brothers Valley Oaks Cemetery in Westlake Village, California.



Vigen is survived by his wife Karen, one son, four daughters, one stepdaughter and four grandchildren.